صفاء عبد العال*
ـــــــــــــــــــــــــــ
1
لو كنت راعيت ربنا شوية فى حبة الخيال اللى مديهم لى
ومادورتش أبعزق فيهم يمين وشمال
اشى ملايكة بفساتين فزدقى بيتنططوا حواليا
وأنا باجيب الديب من ديله
على الجنيات اللى بياخدوا بايدى فى كل مرة
أدخل فيها قصيدة وما أعرفش أخرج
يمكن كنت قدرت دلوقتى أعرف بالظبط
الجناحات اللى معايا دى كلها بتاعة مين!!
2
النجمة اللى لقطتها قبل ما تقع على الارض
كانت مطفية
فاضطريت بدافع الشفقة انّى أخليها معايا
لكن الجبانة كانت عارفة
شفطت كل النور اللى فى روحى
وطفتنى
3
البحر اللى ما قدرش يجاوب على سؤال الملح
ولا يسد الفراغ اللى سابه الصخر فى رجلينا
ولا الجروح الغايرة فى روحنا
مايستاهلش تكون نهايتنا على ايده
4
ايه اللى فاضل فى ّ الريح ماكنستوش
بعد ما بلعت الأرض اللى قدرت عليه
ورقصت النار على الباقى
فاكرين انهم بكده بيخفوا معالم جريمتك
وبيمنحونى الوقت عشان أسامحك
طب أزاى!
وعينى دى اللى تحت رجلك
5
النهارده ولأول مرة
قدرت امسك الحكاية من طرفها
لكن الظاهر جنون الفرحة
عمانى عن ان طرفها التانى
شابك فيه عفاريت لا ليها أول ولا اخر
ساعتها بجد ماكانش الفزع هو اللى شاغلنى
كان كل همى ازاى أدبر لهم مكان
عشان يناموا فيه
6
البهجه دى مش بتاعتى
فياريت ماحدش يضرب نار
واللى يحبنى ما يسألنيش عن الرحمةاللى جت
قبل راسى بكام مللى ومارضيتش تنزل
وازاى ده خلاّنى ساعات كتير قوى
أشك فى وجودها
واضطر فى أوقات اكتر أستعمل أى فرح قديم
عشان أقعد بيه وسط صحابى
يمكن أقدر أستر مجالى
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شاعرة سكندرية
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق